اهل بیت در زبان فارسی
اهل البیت (در زبان فارسی: اهل بیت)، به معنای خاندان پیامبر اکرم(ص) است. در دیدگاه شیعی عنوانی خاص برای امام علی(ع)، حضرت فاطمه زهرا (س)، امام حسن(ع) وامام حسین(ع) و نُه امام معصوم از فرزندان امام حسین(ع) است. قرآن در آیه تطهیر و آیه مودت از ترکیب «اهل البیت» استفاده کرده است.
از نظر شیعه اهل بیت دارای مقام عصمت‌اند و به لحاظ تقوا و تأییدات الهی بر همه اصحاب برتری دارند و مودت و محبت ایشان بر مسلمانان واجب است. بنابر آموزه‌های شیعه، ولایت و رهبری مسلمانان بر عهده اهل بیت است و مسلمانان باید در مسائل دینی، اهل بیت را مرجع خود بدانند و به ایشان مراجعه کنند.
آنان دانش را زنده کننده‌اند، و نادانى را میراننده، بردبارىشان شما را از دانش آنان خبر دهد و برون آنان از نهان و خاموش بودنشان از حکمت بیان. نه با حق ستیزند و نه در آن خلاف دارند، ستون‌هاى دین‌اند و پناهگاه‌ها - که مردمان را - نگاه مى‌دارند . حق به آنان به جاى خود بازگردید، و باطل از آنجا که بود رانده شد و زبانش از بن برید. دین را چنانکه باید، دانستند و فراگرفتند و به کار بستند، نه که تنها آن را شنفتند و به دیگران گفتند که راویان دانش بسیارند، لیکن پاسداران آن اندک به شمار.
